تقابل سنت و مدرن درمورد تالش

واژه ی تالش در طول تاریخ ابزاری شده است برای کسانی که می خواهند با آن برای خود سکوی پرتابی ساخته و به آنچه که مَد نظرشان است برسند ودر اين خصوص لازم ديده می شود براي تالش پژوهان محترم و طرفداران پر پرو پا قرص آن، به بخش هاي کوچکي از آن پرداخته ، با توجه به اينکه امروزه ، نام با مسماي « تالش» توسط عده یی معدود و فرصت طلب دارد به چوب حراج گذاشته می شود و واقعيتها ، غير واقعي جلوه گر شده است . و در طَبَق بين سنت و مدرن ... و جريان روشنفکري و تحصيلکرده به موازنه گذاشته شده و همان ايدئولوژي هاي خاص را به نوعي تئوريزه نموده ـ و اگر با کارشناسان سنتي ، پرس و گو شود تک تک تخلفاتي که امروز با هياهوهاي به ظاهر  ژورنالیستی ، کارشناسی و.. که انشاا... از گرد و غبار بيرون خواهد آمد افشا می گردد. ، عليرغم باور نگارنده ، گسل غير قابل تعميمي در این خصوص بوجود آمده ، که در دسترس علاقه مندان قرار می گيرد.

درتالش کماکان آنچه که وجود ندارد به جرأت مي توان گفت واژه تحليل است . و در اين سال ها به بوته ي فراموشي سپرده شده است . و تنها در لفظ و ادا اطوارهاي ژورناليستي در قالب چند حلقه ی فکری و تحريری مشترک نمود پيدا کرده و عملن جلوي هر گونه بازخوردي نيز گرفته مي شود ، تا خدشه يي به آنچه که بروز و يا به قولي ارايه می دهند وارد نشود .

از آنجايي که صحبت از تالش و قوم تالش است ، نمي توان بدون مقدمه وارد بحث اصلي شد . چرا که درگذار از تحليل ، ذهن خواننده و يا منتقد سوق پيدا مي کند به فراز و نشيب هنرهاي رايج در تالش از جمله فرهنگ وهنرو ادبيات و موسيقي و... که پرداختن به هر کدام از آنها علم خاص خودش می طلبد.

همانگونه که همه ما به اين باور رسيده ايم ، در طول تاريخ هيچ گونه اسنادي مکتوب در رابطه با ادبيات ، شعر ، فرهنگ و هنر از جمله تحليل نداشته ايم . مايي که هنوز در رابطه با آثار منتشره در تالش در قالب تحليل و نقد و بررسي ظرفيت سازي نکرده ايم ، چگونه مي خواهيم يک شبه ره هزار را بپيماييم؟مايي که هنوز نتوانسته ايم در بدنه فرهنگ تالش جايگاهي بدست آورده تا بتوانيم در آن مانور ادبي داده و داشته هاي مان را در انظار عموم قرار دهيم ، تا از يک لوح تقدير برای مقاصد شخصی مان بهره ابزاری نبريم!بی آنکه از قبل دريافته باشيم فرهنگ هر سپاسی موقعيت زمانی خاص خود را خواهد داشت!!! .چرا که اين وضع فرهنگ ماست ؛ و بعد می خواهيم سنت و مدرن را باهم در آميزيم.

 وقتي بر مي گرديم فرهنگ و هنر ادبيات تالش را در زواياي گنگ و تاريکش مي نگريم ، هزاران آه جگر خراش به ما ارزاني بخشیده می شود. با توجه به اينکه در اين يک دهه ، همه ي فرصت ها سوخته شده است  .اما امروز نمي توان تالش را ديد و براي آن نفس کشيد و در کنارش زيست ، ولي واقعيت ها را ناديده گرفت. که خوشبختانه در اين يک دهه اين مبحث هميشه يک دغدغه بوده و هر از گاه بحث و تبادل نظر مبني بر چه راهکاري برا ي رهايي از اين بن بست وجود دارد ابراز شده است .

مگر نه اينکه بعضی ها باور دارند عوامل تربيتي مؤثر در حال تغييرند آينده از آن نسل جديد با تفکرات امروزي خواهد بود ، پس چرا با آن گفتارهاي تحليلي به مقابله با تهاجمي که از بيرون با ابزارهايي به نام «جنگ نرم» هدايت مي شوند و گاهن به نام تالش در حال تغييرند و هر بار با شکل و شمايلي ترديد بر انگيز همراه است، عکس العمل و يا تحليلي صورت نمي گيرد؟! آيا از طرف همان سنتي گرايان و يا به اصطلاح امروزي نخبه گان تالش(!) باز خوردي ارايه نشده است ؟ شده است ؛ و در گذر از نظرات تجميعي يک گروه ، استحاله شده و يا مي شود ! با توجه به اشاعه ي مصاحبه هاي رنگارنگي که در منطقه در قالب های گوناگون ، دست به دست مي چرخد باز ما شاهد هیچ گونه رشد خودباوری فرهنگی ادبی در تالش را نمی بینیم وحتا يک تحليل کوتاه درهمين خصوص با تفکرات امروزي در دسترس نسل امروزی قرار نگرفته است!

اين تناقض ها ، مغلطه کاري ها و واژگون نمايي حقيقت در اين بُرهه ی زمانی به حدي است که اگر آنها را در برابر واقعيت هاي به آرشيو سپرده شده قرار دهیم غافلگير خواهند شد و از طرفی با چشم پوشی  از بازتاب ها و پنهان نمودن حقيقت ـ و در اصل تاکتيک واژگون نمايي همان حقيقت تلقي مي گردد، براي فرار از افشاگري هاي پنهاني که بطور مستند در منطقه انعکاس یافته ، متوسل به ارايه ی چنين تاکتيک هايی مذموم می شوند.

اگر به دقت به یک دهه عملکرد فعالین فرهنگی تالش مراجعه نماييم ، که بارها خواسته شده  تا بيوگرافي مرکزمدنيت باکو را که رد پاي شان در جامعه اروپا نقش بسته خصوصن یکی دو نفرشان به نوعي از کنارش گذشته اند ، ولی براي جامعه تالش تاکنون شفاف سازي نشده اند. خوشبختانه عملکرد نادرست رژیم باکو کع علنن در اختیار رژیم صهیونیستی ست و حاکمان آن رسمن اعلام نمودند آنچه را که امروزه درمطبوعات می بینیم که نیازی به باز پروری آن نیست . حال سؤال است ؛ چرا در آنجا ديدگاه هاي سنت و مدرن مطرح نمی شود؟! باید اذعان داشت که  سنتي گرايان هم به آن مسئله واقف هستند ،چرا که اگر واقف نبودند يک مانع اصلي در مقابل نگرش مدرن افراطی  نبودند . اما عده يي از همان نخبه گان ، به مدرنيسم واقع گراهم پايبند هستند که بحث جداگانه يي مي طلبد و در اين مقال نمي گنجد.

آيا اين وظيفه بر دوش کدام فعالین فرهنگی است تا در اين خصوص شفاف سازي نمايند؟ مگر نه اينکه مي خواهيم با گفتارهاي تحليلي در مورد تالش به ياري قوم کهن بوم برمان بشتابيم ! کجا و چگونه ؟که مي بايست با حضور همان سنتي هايي که حتا خیلی ها آنها را از سايه ي قلم شان دريغ داشته و به حاشیه رانده شده تصور نموده اند در حالی که اینگونه نبوده و نیست!

وقتی در تالش فرصتی آزادانه در اختياربه اصطلاح سنتي ها قرار نمي گیرد تا در تحلیل آنچه که بر تالش گذشته و می گذرد برای جامعه افشا نمایند . با توجه به داده هاي بجای مانده در این حلقه ها که اين روند تا کنون ادامه داشته و نماينده گان دست چندم شان ، خود به تنوع طلبي از آن پرداخته ، آيا نمي توان آنرا در تحليل مدرنيسم به جامعه تالش بازتاب داد؟ آيا پرداختن به جريان روشنفکري و تحصيلکرده هنوز از قدرت لازم  در تالش برخورد دار است يا نه روابط بر ضوابط مي چربد؟!

حتا اين تنوع طلبگي به آن حد رسيده ، مصاحبه هاي رنگارنگ را  با ذائقه نسل حاضر سازگارتر ساخته تا به اصطلاح خودشان مرحله ي دوم نهضت فرهنگي تالش رقم بخورد!!! بي آنکه براي همان نسل امروزی توضيحات لازم را بدهند که چگونه قوميت گرايي با واژه هاي نرم تئوريزه مي گردد؟!

جالب است گفته شود  همان عده مي آيند بحث قوميت گرايي را مطرح می کنند اما خود از آن غافل مانده اند که آيا واژه هايی چون تالش شمالي و جنوبي  را بر نوک قلم لغزانیدن مظهر قوميت گرايي تلقي نمي گردد؟!و آن ظرفي که قرار است يک قوم در آن قرار بگيرد که خاصه آن قوم تالش باشد آيا محدوده ي کامل مد نظرشان را براي نسل جديد و امروزی مشخص نموده است که حدود مرزي آن تا کجا خواهد بود ؟حال بماند واژه هاي ابهام آميزي  که در طول اين سال ها در قالب گفتارهاي تحليلي عرضه شده است که مي شد مسئولانه و با آگاهي بيشتري به موضوعات مربوط به تالش پرداخت.